Θερμό φθινόπωρο στην Ανατολική Μεσόγειο Του Γεωργίου Καραμαλίκη Ναυάρχου ε.α. Π.Ν.

Θερμό φθινόπωρο στην Ανατολική Μεσόγειο

Του Γεωργίου Καραμαλίκη Ναυάρχου ε.α. Π.Ν.

Σχέσεις στο κόκκινο. Η νέα επιδείνωση στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, με αφορμή την έκδοση του πορίσματος της επιτροπής του ΟΗΕ για περσινά γεγονότα στο Mavi Marmara, σε συνδυασμό με το ενεργειακό πόκερ στην Ανατολική Μεσόγειο δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα στην περιοχή.
Διπλωματική σύγκρουση μέχρι τελικής πτώσεως
Σε αντίθεση με τις προβλέψεις, ακόμη και υψηλών αξιωματούχων των ΗΠΑ, ότι η ένταση στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ θα ήταν εφήμερη, αυτή εμφανίζεται διαρκώς να αναζωπυρώνεται. Το πλέον πρόσφατο επεισόδιο παίχτηκε προχθές, με την αποπομπή από την Άγκυρα του ισραηλινού πρεσβευτή και την αναστολή από την Τουρκία των στρατιωτικών συμφωνιών με τη χώρα της Μέσης Ανατολής.
Παρά τις προσπάθειες της υπερδύναμης για την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των δύο παραδοσιακών της συμμάχων, η κατάσταση όπως διαφαίνεται θα εξακολουθήσει να είναι οριακή κατά το επόμενο χρονικό διάστημα. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν οι συμβιβαστικές φωνές και τα δειλά ανοίγματα από αξιωματούχους και των δύο χωρών θα έχουν κάποιο άμεσο αποτέλεσμα.
Φυσικά το ερώτημα της νομιμότητας ή όχι του ισραηλινού αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας και το ζήτημα της άσκησης υπέρμετρης ή όχι βίας από τις δυνάμεις του εβραϊκού κράτους κατά του στολίσκου που μετέφερε βοήθεια στη Γάζα δεν επαρκεί για να εξηγήσει τη σφοδρότητα της διπλωματικής σύγκρουσης μεταξύ των δύο άλλοτε στενών συμμάχων.
Η προσπάθεια της Άγκυρας για ανάδειξή της σε κεντρική δύναμη παγκοσμίου επιπέδου και συνακόλουθα σε ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου, την φέρνει νομοτελειακά σε συγκρουσιακή τροχιά με το Τελ Αβίβ. Σύμφωνα με το δόγμα του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου περί στρατηγικού βάθους, η γειτονική χώρα μπορεί και πρέπει να εκμεταλλευθεί τις πολλαπλές ταυτότητές της, όντας χώρα της Ευρώπης, των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου και να θέσει τις τεράστιες δυνατότητές της, όχι στην υπηρεσία των στρατηγικών προτεραιοτήτων άλλων σημαντικότερων δυνάμεων, αλλά διεκδικώντας αυτόνομο ρόλο.
Στο πλαίσιο αυτό, η διεκδίκηση ηγετικού ρόλου στον αραβικό και γενικότερα στον ισλαμικό κόσμο, επιβάλλει στην Τουρκία την διαρκή προβολή και εκμετάλλευση του παλαιστινιακού προβλήματος, γεγονός που δηλητηριάζει τις σχέσεις της με το Ισραήλ.
Ενδεχόμενη ενεργειακή απομόνωση της Άγκυρας
Στο τεταμένο αυτό κλίμα έρχεται να προστεθεί το ενδεχόμενο της ανατροπής των γεωπολιτικών ισορροπιών και της ενεργειακής απομόνωσης της Τουρκίας, λόγω της ανακάλυψης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πιθανότητα δημιουργίας «μεσογειακού δικτύου» ενέργειας περιθωριοποιεί την Τουρκία και ανατρέπει τα σχέδια της Άγκυρας για μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο.
Επιπρόσθετα, η σύμπραξη της Κύπρου με το Ισραήλ, καθώς και η αναθέρμανση των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων επιτείνουν τον εκνευρισμό της Τουρκίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά από την απόφαση του κ. Ερντογάν να συγκρουστεί διπλωματικά με τους ισραηλινούς, η συνεργασία του Ισραήλ με την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη διέξοδος για τη χώρα της Μέσης Ανατολής, αν αναλογισθεί κανείς και το πρόσφατο «πάγωμα» στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου.
Στο ενδεχόμενο δημιουργίας άξονα μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, αλλά ίσως και της Ελλάδας, η Τουρκία απαντά με ρητορική που σηματοδοτεί μία νέα περίοδο έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συνεχής εκτόξευση απειλών από την Άγκυρα κατά της Λευκωσίας, στην προσπάθειά της να ματαιώσει τις έρευνες για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων που βρίσκονται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Μεγαλονήσου, είναι ενδεικτική του κλίματος που επιδιώκει να δημιουργήσει η γειτονική χώρα.
Η τουρκική κυβέρνηση, διά στόματος του Αντιπροέδρου της κ. Μπαγίς, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι θα χρησιμοποιήσει ακόμη και στρατιωτική ισχύ προκειμένου να πετύχει τα, αντίθετα προς το διεθνές δίκαιο, σχέδιά της.
Με σύνεση και αποφασιστικότητα
Καθώς η κατάσταση γίνεται ολοένα πιο περίπλοκη και επικίνδυνη, η πατρίδα μας οφείλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις με σύνεση μη συρόμενη στο εμπρηστικό κλίμα που καλλιεργεί η Άγκυρα, διατηρώντας όμως τη μέγιστη ετοιμότητα να υπερασπίσει σε όλα τα επίπεδα τα συμφέροντα του ελληνισμού.