ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΕΥΑ

Δημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό κείμενο του Δημοτικού συμβούλου κ.Βασιλείου Γκοτσόπουλου, το οποίο σε μια σελίδα περίπου, περιγράφει την διαδρομή της χώρας απο το 1974 έως και σήμερα, και όλο το σκηνικό διαφθοράς και παρακμής που στήθηκε μέσω <<αγώνων>> και ιδεολογημάτων.


Ο Φίλος μου ο Γιώργος και η Ελλάδα.

"Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, μετά την επαναφορά της Δημοκρατίας, είδα τον Γιώργο, φίλο και συμμαθητή, να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δύο και τρείς εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του '"Εθνάρχη" με την βαριά προφορά και τα μεγάλα φρύδια. Φορούσε κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα

 και τον παχύ χρυσό σταυρό από τα βαφτίσια του. Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον είχε στείλει η χούντα για την αντιστασιακή του δράση, για τους διωγμούς που υπέστη και αλλά τέτοια δακρύβρεχτα και συγκινητικά. «Αυτοεξόριστος» κι αυτός στη Σουηδία. Βέβαια δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική μέριμνα και κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Κέζας, έτσι έλεγαν τον φίλο μου, με το καινούργιο VOLVO.

Με το VOLVO αυτό ήρθε στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1974 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του, που δούλευε στη νομαρχία, στο τμήμα πολεοδομίας, τον βοήθησε και του παραστάθηκε με το παραπάνω και το αζημίωτο. Κάτι μαγειρέψανε με ένα ξέμπαρκο οικόπεδο, κάτι συμβόλαια πλαστογραφήσανε, κάτι άδειες μαστορέψανε και βρέθηκαν ο καθένας με κάνα τεσσάρι-πέντε διαμερίσματα στην κατοχή του, με μια αντιπαροχή που δώσανε το οικόπεδο. Έτσι νοίκιασε και τα πέντε σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και τώρα κάααααααθονταν και έτσι είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του και την Ελληνική κοινωνία γενικότερα από την κατάρα και την λαίλαπα της αντιπαροχής, που ήθελε να τσιμεντάρει τους πάντες και τα πάντα στις πόλεις μας.

Στις αρχές του 1980 το σχέδιο των κυβερνώντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό της υπαίθρου στις πόλεις, βάλανε τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια. Ανάγκη για στέγη. Χρυσές δουλειές για όλους. Τον Γιώργο τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια «δεξιές» εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο και τον Αντρέα να υπόσχεται «Αλλαγή». Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο «ΜΕΣΙΕ» με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Γιώργος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου στα Πατήσια, παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά και μέλος της κλαδικής του ΠΑΣΟΚ . Έδωσε το VOLVO και πήρε μια BMW 318, με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη και κλιματισμό. Τα λεφτά τώρα έρχονταν από μόνα τους, το κόμμα ήταν στην εξουσία, ο ίδιος είχε οργανωθεί για τα καλά σε αυτό, είχε φίλους Υπουργούς, Βουλευτές, Γενικούς Γραμματείς, ανθρώπους δικούς του σε όλες τις θέσεις κλειδιά. Ο Ανδρέας να είναι καλά, γιατί ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, δεν θα τους γνώριζε, αν δεν υπήρχε αυτός.

Ο Αντρέας και οι λοιποί σύντροφοι γκρέμισαν το κράτος της δεξιάς και έκαναν το σύνθημα τους: «Με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στη εξουσία», πράξη. Για τον λόγο αυτό και φτιάξανε πολλές επιτροπές για να κυβερνηθεί το κράτος. Έτσι οι κολλητοί του τον χώσανε σε κάποιες από αυτές τις επιτροπές και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη και όχι μόνο. Ο «Αρχηγός», ο μεγάλος Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, για να τσιμπήσει και να τους ψηφίσει, αλλά μέχρις εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος όσο ήταν και ο Κωνσταντίνος.

Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν «εξορία». Όχι, Όχι δεν ήταν στην Μακρόνησο ή την Γυάρο, αυτοί είχαν επιλέξει την πιο δύσκολη εξορία, την ξενιτιά. Είχαν φύγει στα Παρίσια, στις Στοκχόλμες, στα Τορόντα, στα Μανχάταν και τις Γερμανίες. Όπου υπήρχαν αμερικάνικες και αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους και άρχιζαν τον αγώνα ενάντια στην χούντα. Σημειώστε ότι οι πρεσβείες των χωρών αυτών απανταχού της Γής είναι στις ποιο ακριβές και ποιο in περιοχές.

Ο Ανδρέας λοιπόν έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα «Αλλαγή». Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Γιώργος ζούσε καλά, έπαιρνε το μερδικό του. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο Marlboro να εξέχει από την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της Μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα γεμάτο μπριγιαντίνη, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, από μαγαζί σε μαγαζί, από γειτονιά σε γειτονιά και προπαγάνδιζε υπέρ του κόμματος, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να «σηκώσει» το κοινωνικό του προφίλ με κολλητούς από κάτι υπουργεία, να κλείσει καινούργιες δουλειές, να κάνει λογαριασμούς, να πάρει το μερίδιο του από τις παλιές Business και να εφοδιαστεί με καινούργια επιχειρήματα για την διαφώτιση της επόμενης ημέρας.

Παραλιακή, Σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, πατούμενο καφέ λουστρίνι μόνο εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, Ρίτα, Ουίσκι και Σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα, με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου, με το δαχτυλίδι, παχύς χρυσός με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες ή στου Ασλανίδη.

Αρχές δεκαετίας του 1990. Ο γιος του Γιώργου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν «Ενεργός Πολίτης». Πρόεδρος του 15μελούς, αφού κατέβαινε στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Στα νηπιαγωγεία όχι ακόμα, αλλά από το Γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου και να βελάζεις γιαυτό. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Γιώργαρου. Είχε μάθει τα κόλπα πως να βγάζει λεφτά από τις μαθητικές εκδρομές με μίζες και άλλα τέτοια τερτίπια, η δουλειά απλή, έστηνε την κατάσταση ανάμεσα στους λεωφορειούχους και τους καθηγητές. Όλοι κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι ήταν μια χαρά. Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών αλλά κανένα πρόβλημα, όλα με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου άλλωστε είχε βλέψεις για προϊστάμενος της Δευτεροβάθμιας και σίγουρα χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα και το Υπουργείο. Ο Γιώργος βέβαια είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε αυτό, παρότι το πάλεψε με νύχια και με δόντια. Άσε που του φάγανε και κάνα εκατομμύριο δραχμές για το σκοπό αυτό. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του Εφοπλιστή, του Βιομήχανου, του Πολιτικού, του Εκδότη, του Μεγαλέμπορου, του Εισοδηματία και όλης της καλής κοινωνίας, αργότερα οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με άγνωστους? Δεν μπορεί, αλλά με τους συμμαθητές και με τους φίλους είναι φυσικό! Αλλά κι έτσι όλα τακτοποιήθηκαν.

Στις αρχές του 2000 ο γιος του Γιώργου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ, έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά και τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμένταρι, ίδια με αυτά όλων εκείνων που πάνε στο Αμέρικα όχι για σπουδές αλλά για ξεκάρφωμα και γυρίσουν εδώ με πτυχία μεν αλλά χωρίς αντίκρισμα, τρώγοντας τα νιάτα τους σπουδάζοντας ντεμπέληδες. Γύρισε λοιπόν στην Ελλάδα πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά Γιώργου. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή καθώς έπαιρνε «αβέρτα» Δημόσια Έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε 500.000 €, οργάνωση προβολής του Υπουργείου Τουρισμού 2.900.000 €, έντυπα Περιφέρειας 200.000 €, κονκάρδες για το Δήμο δείνα 300.000 €, προβολή του οργανισμού Χ 2.000.000 € και πάει λέγοντας.

Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο, ελεύθερη ραδιοφωνία - τηλεόραση σου λέει ο άλλος. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους, έτσι έπαιρνε τις δουλειές την μία πίσω από την άλλη. Πάντα με διαγωνισμό και διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως αν δεν χώσεις μαύρα, δεν παίρνεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage) και δέκα κονομάγανε. Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην σύγχρονη σοσιαλιστική Ελλάδα, που οραματίστηκε ο μεγάλος Ανδρέας του ΠΑΣΟΚ και της Αλλαγής, έγινε ο αέρας.

Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Γιώργη. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια μαύρη μουράτη Porsche Cayenne, την τούρμπο βέβαια, με φιμέ τζάμια για να μην μας βλέπει και μας σχολιάζει το πόπολο. Αριθμός κυκλοφορίας ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο, με το αζημίωτο βέβαια. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το «έβαλε» στην οφ-σορ που είχαν πατέρας και γιός με έδρα στην Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και το τεσσάρι, του έκτου ορόφου παρακαλώ, που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι κοντά στου Σημίτη για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς. Στις γκόμενες που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι για φιγούρα και ξεκάρφωμα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη είχε το Υπουργείο. Ο μπάρμπα Γιώργης ήταν περήφανος για το βλαστάρι του, που ήταν άξιος διάδοχος και συνεχιστής της δυναστείας των συντρόφων, αεριτζήδων, μιζαδόρων, τοκιστών, σουλατσαδόρων, που ο ίδιος βέβαια αποτελούσε και ήταν επίλεκτο ιδρυτικό μέλος.

Ο ίδιος ο μπάρμπα Γιώργος είχε βγει πλέον στη σύνταξη από τα πενήντα του παρακαλώ, «δουλεύοντας» το ΤΕΒΕ με κάτι πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά και γιατί «καθάρισε» ώστε η κόρη του Διευθυντή συντάξεων του ταμείου να διοριστεί στο ΣΔΟΕ. Βέβαια η σύνταξη δεν έφτανε ούτε για το ενοίκιο του διαμερίσματος της γκόμενας, μίας τριαντάρας που φύσαγε, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στον κρατικό οργανισμό διαχειρίσεως της περιουσίας του δημοσίου!!!!!!!! Πολλά λεφτά!!!!!! Γρήγορες και χοντρές μπάζες. Αφορολόγητα και Ακούραστα, χωρίς πολλές διατυπώσεις και τερτίπια. Αυτές ήταν δουλειές και αυτή ήταν θέση. Στον οργανισμό σπάνια πατούσε το πόδι του, από τη Βίλα στην Μύκονο τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, είτε μέσα από την πισίνα, είτε από το τζακούζι που είχε φέρει από την Σουηδία να του θυμίζει την ξενιτειά και την εξορία στα δύσκολα χρόνια της χούντας, αλλά όπως και να το κάνεις οργανισμός είναι αυτός, την Δημόσια περιουσία διαχειρίζεται, όλο και κάποια υπόθεση θα σε αναγκάσει να διακόψεις την περισυλλογή σου για να έρθεις στο κλεινόν άστυ. Από τη Μύκονο ερχόταν στην Αθήνα μόνο με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο, άσε που τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο ενδιάμεσο για να διαπιστευτεί το στάτους. Τα σκυλάδικα εξάλλου ήταν κοντά στην μαρίνα που έδενε το σκάφος, λίγα πράγματα άλλαξαν από το ηρωικό 1980. Στην Αθήνα βέβαια ερχόταν και για συμβούλια με Υπουργούς, έτσι για να ζεσταθεί το κονέ, να μην χανόμαστε και να μην ξεχνιόμαστε, βέβαια όχι πολλές φορές, γιατί έτσι κι αλλιώς τους προσκαλούσε τα Σαββατοκύριακα στην Βίλα στην Μύκονο για να τα πούνε και να φάνε και κάνα ψαράκι ή τους καλούσε τον Αύγουστο για διακοπές για ξεσκάσουν οι καημένοι από την σκληρή δουλειά ενός ολόκληρου χρόνου.

Στο άλλο εξοχικό στην Αράχοβα, που ήταν φτιαγμένο με χρήματα από το πρόγραμμα Leader για τουριστικό κατάλυμα, αλλά που ο Γιώργης το χρησιμοποιούσε για ιδία χρήση, την άραζε το χειμώνα, πότε με την κυρά για ξεκάρφωμα, πότε με την τριαντάρα για πήδημα, πότε με τους συντρόφους για απολογισμό στις Business και για προγραμματισμό νέων σχεδίων, πότε με καμία άλλη γκόμενα για αλλαγή και ποικιλία και πότε μόνος έτσι για ξεκούραση και περισυλλογή. Είχε και εδώ σάουνα την οποία επίσης είχε φέρει από την Σουηδία για να του θυμίζει τις δυσκολίες που πέρασε. Βέβαια εδώ δεν καθόταν όλο τον καιρό γιατί η Αράχοβα μόνο τα Σαββατοκύριακα είναι must. Τον υπόλοιπο καιρό την έβγαζε στο σπίτι κάπου στα Βόρεια προάστια με κήπο και θέα όλο το λεκανοπέδιο, για να μην πήζει το μάτι, αλλά και για να ασχολείται η κυρά.

Κάπως έτσι την έβγαζε ο Γιώργαρος όπου μπήκε και στο κόλπο του χρηματιστηρίου. Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από την φαρίνα Γιώτης. Το κόλπο αυτό τους άφησε πολλάααααααααααααααα κέρδη, γιατί στο κόλπο είχε μπει και ο μικρός. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τα τσουβάλια και είναι τώρα εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Γιώργης έμαθε πως ο καλύτερος φίλος του δίπλα στο πατρικό του, αυτοκτόνησε από την απόγνωση. Έχασε τα πάντα στο χρηματιστήριο. Ο Σημίτης που είχε ψηφίσει τον είχε διαβεβαιώσει πως αυτό θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο, πως εκεί τα λεφτά του θα πάρουν αξία. Ο Βαγγέλης έστειλε στεφάνι, μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, γιατί είχε επιτροπή για την πάταξη της διαφθοράς στο δημόσιο βίο της χώρας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στα μέσα του 2003 μπήκαν πατέρας και γιος στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Γέφυρα Ρίο – Αντίρριο, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Γιώργης έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 100 μέτρα, αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν «καμένες» επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο ROLEX και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.

Κάπου σ' αυτή την εποχή έχασα τα ίχνη του Γιώργη και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο, την Νέα Υόρκη, στις Μαλβίδες και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες της ξενιτιάς. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως όλοι οι καλοί κλέφτες έτσι και αυτοί έκαναν μια καλή μπάζα και εξαφανίστηκαν.

Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, Υπουργοί, Βουλευτές, Γενικοί Γραμματείς, Διοικητές Οργανισμών και άλλοι σύντροφοι. Είναι εδώ το ίδιο άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες, απατεώνες, μιζαδόροι, κενοί περιεχομένου, δίχως ίχνος φιλότιμου, απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στα τέλη του 2009, ο τελευταίος και ποιο μοιραίος από όλους, της δυναστείας Παπανδρέου, αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, κέρδισε τις εκλογές, πέφτοντας στην παγίδα που ο ίδιος έστησε στον εαυτό του και αφού του το επέτρεψε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, κάνοντας την ζωή μας κόλαση και το μέλλον μας άδηλο και αβέβαιο, ταυτόχρονα όμως μας αποκάλυψε και όλους τους Γιώργηδες του Ελλαδιστάν που τόσα χρόνια μας κυβερνούσαν και έτρωγαν τις σάρκες μας. Κανένας από όλους αυτούς δεν πρέπει να γλυτώσει, οι Γιώργης και Γιός ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε, γιατί έφυγαν νωρίς από εδώ. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι στην Γαλλική Επανάσταση, οι υπόλοιποι όμως θα πρέπει να πληρώσουν. Να φέρουν πίσω τα κλεμμένα και να φύγουν από εδώ, δεν ανήκουν σε μας, δεν είναι Έλληνες, δεν τους θέλουμε.

Στην Ελλάδα μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, την απειλή της πτώχευσης, το σκυλάδικο, τη χαζομάρα του μεσημεριού, τον ωχαδερφισμό, την νοοτροπία του τι με νοιάζει εμένα, την νοοτροπία εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα, αλλά το υπόλοιπο 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, του Αλεξάνδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Κολοκοτρώνη. Πιο γνήσιο δεν γίνεται, αφυπνίζεται και σε λίγο θα είναι έτοιμο να διώξει όλους τους Γιώργηδες και τους συναπτό, να τους παροπλίσει, να τους στείλει στον κάλαθο των αχρήστων, από εκεί που ήρθαν. Η ώρα πλησιάζει, η ώρα ζυγώνει και όταν θα ξεκινήσουμε χιλιάδες θα είναι εκείνοι που θα μας ακολουθήσουν και σαν χείμαρρος θα ξεχυθούμε και θα σαρώσουμε όλο το σαθρό τους οικοδόμημα, θα σαρώσουμε τα πάντα στο διάβα μας, θα σαρώσουμε κυρίως εκείνους που το έφτιαξαν και το εξέθρεψαν, θα σαρώσουμε εκείνους που μας δυνάστευαν και μας δυναστεύουν λέγοντας μας ότι μας κυβερνάνε με γνώμονα πάντα το καλό μας. Φωτιά και Τσεκούρι σε όσους μαγάρισαν τα χέρια τους με το Δημόσιο Χρήμα, χωρίς έλεος και οίκτο.

Όσο για σένα Γιώργο Καλή σου τύχη, εσύ έφυγες νωρίς. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά, αλλά μην διανοηθείς να ξαναέρθεις από εδώ, γιατί θα πληρώσεις για όλους και για όλα."