Αγουρέλαιο
γλωσσάρι
Στην Ελλάδα θεωρείται το
κυριότερο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, το λάδι που οι καλλιεργητές της
ελιάς, κρατούν για τη δική τους χρήση.
Το αγουρέλαιο σημαίνει στην κυριολεξία "ανώριμο λάδι". Ορισμένες φορές το αποκαλούν και "πρωτόλαδο". Ο λόγος είναι απλός: πρόκειται για το λάδι που βγαίνει από το ελαιοτριβείο με τις πρώτες ελιές της σοδειάς, ελιές δηλαδή που είναι πράσινες, που δεν έχουν ακόμα ωριμάσει πλήρως.
Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που φτιάχνεται από πράσινες ελιές έχει πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Κατά πρώτον, το αγουρέλαιο έχει πολύ χαμηλή οξύτητα, συνήθως αρκετά κάτω από 0,5%, όταν το όριο για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είναι 1%. Το χρώμα του είναι ένα έντονο πράσινο του σμαραγδιού. Τέλος, το άρωμα του θυμίζει φρεσκοκομμένο χορτάρι και η γεύση του "τσιμπάει" ελαφρώς τη γλώσσα όπως το πιπέρι.
Ασφαλώς, η ποιότητα κοστίζει: καθώς χρειάζεται σχεδόν ο διπλάσιος αριθμός πράσινων ελιών για να παραχθεί η ίδια ποσότητα λαδιού αν είχαν χρησιμοποιηθεί ώριμες ελιές, το αγουρέλαιο κοστίζει λίγο παραπάνω.
Αν κρίνει κανείς από το πλήθος των ανθρώπων που σχηματίζουν ουρές για να δοκιμάσουν το πρωτόλαδο που βγαίνει από το ελαιοτριβείο, πρέπει να το αξίζει.
Καθώς το αγουρέλαιο παραμένει συνήθως στα χέρια των καλλιεργητών που το χρησιμοποιούν οι ίδιοι, σπανίως αποκτά πρόσβαση στο τραπέζι του καταναλωτή. Μία αξιοσημείωτη εξαίρεση αποτελεί το αγουρέλαιο που εμφιαλώνεται από την Στατήρ ΕΠΕ με το σήμα των Greek Artisans.
Το αγουρέλαιο σημαίνει στην κυριολεξία "ανώριμο λάδι". Ορισμένες φορές το αποκαλούν και "πρωτόλαδο". Ο λόγος είναι απλός: πρόκειται για το λάδι που βγαίνει από το ελαιοτριβείο με τις πρώτες ελιές της σοδειάς, ελιές δηλαδή που είναι πράσινες, που δεν έχουν ακόμα ωριμάσει πλήρως.
Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που φτιάχνεται από πράσινες ελιές έχει πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Κατά πρώτον, το αγουρέλαιο έχει πολύ χαμηλή οξύτητα, συνήθως αρκετά κάτω από 0,5%, όταν το όριο για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο είναι 1%. Το χρώμα του είναι ένα έντονο πράσινο του σμαραγδιού. Τέλος, το άρωμα του θυμίζει φρεσκοκομμένο χορτάρι και η γεύση του "τσιμπάει" ελαφρώς τη γλώσσα όπως το πιπέρι.
Ασφαλώς, η ποιότητα κοστίζει: καθώς χρειάζεται σχεδόν ο διπλάσιος αριθμός πράσινων ελιών για να παραχθεί η ίδια ποσότητα λαδιού αν είχαν χρησιμοποιηθεί ώριμες ελιές, το αγουρέλαιο κοστίζει λίγο παραπάνω.
Αν κρίνει κανείς από το πλήθος των ανθρώπων που σχηματίζουν ουρές για να δοκιμάσουν το πρωτόλαδο που βγαίνει από το ελαιοτριβείο, πρέπει να το αξίζει.
Καθώς το αγουρέλαιο παραμένει συνήθως στα χέρια των καλλιεργητών που το χρησιμοποιούν οι ίδιοι, σπανίως αποκτά πρόσβαση στο τραπέζι του καταναλωτή. Μία αξιοσημείωτη εξαίρεση αποτελεί το αγουρέλαιο που εμφιαλώνεται από την Στατήρ ΕΠΕ με το σήμα των Greek Artisans.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου